«Ηπειρωτική Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία»
Τώρα, ύστερ’ απ’ την ίδρυση και την λειτουργία, επί 7—8 χρόνια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που αναβιώνει την εκπαιδευτική ανώτερη παράδοση που είχαν τα Γιάννινα στα χρόνια της δουλείας, δημιουργήθηκαν οι πιο καλές προϋποθέσεις για την έξαρση, στην παλιότερη περίφημη μορφή της, και της παράδοσης των μεγάλων χορηγών της παιδείας για μια καινούργια άνθισή της στην Ήπειρο. Γιατί, ακόμα και τώρα, στον τομέα αυτόν, δεν έλειψαν οι σύγχρονοι ευεργέτες, που κληροδότησαν την περιουσία τους (όπως ο Βασ. Πυρσινέλλας, ο Χρήστος Πάτσης, η Πολυξ. Μολυβάδα και άλλοι) ή την πολύτιμη βιβλιοθήκη τους (όπως οι κληρονόμοι του Σπ. Λάμπρου, τού Βασ. Βοΐλα και άλλοι) στην Σωσιμαία Βιβλιοθήκη και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (Χρ. Πράτσικας καί Κων. Μέρτζιος). Τώρα, μάλιστα, με την μεγάλη ανάπτυξη πού παίρνουν τα Γιάννινα, μπορούμε νά πούμε πως διευρύνονται αυτά τα πλαίσια, ώστε να γίνει, σε συστοιχία με την παράδοσή τους στην παιδεία, και μια σύγχρονη οργανωμένη κίνηση, για την συγκρότηση ενός ειδικού σωματείου φιλεκπαιδευτικής μορφής. Κι η πρώτη προσπάθεια γι’ αυτό είναι ήδη γενονός: Ιδρύθηκε, εδώ και κάμποσους μήνες η Ηπειρωτική Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, πού, ύστερ’ απ’ την διαδικασία για την νομική της υπόσταση, συγκροτήθηκε και αναπτύσσει μια δραστηριότητα, σε πολύ μεγάλη προοπτική, με πρόεδρο τον Γυμνασιάρχη και γνωστό λογοτέχνη κ. Τάκη Σιωμόπουλο. Το σωματείο τούτο, πού έχει ευρύτατους φιλεκπαιδευτιούς κυρίως στόχους (και, κατ’ επέκταση, πνευματικές γενικώτερα επιδιώξεις που ανταποκρίνονται στα δεδομένα των απαιτήσεων της εποχής μας), έχει ως βασικήν αποστολή του να ενισχύσει με κάθε τρόπο και μέσον, να συμπαρασταθεί ηθικά και υλικά για την προώθηση και την προαγωγή ειδικώτερα της Ανώτατης Παιδείας (Πανεπιστήμιον Ιωαννίνων) και να αναβιώσει την παράδοση των Ηπειρωτών Ευεργετών της Παιδείας, για μια καινούργια πρόοδο των επιστημονικών ερευνών σε ολόκληρο τον ηπειρωτικό χώρο.
Ακόμα, μέσα στα πλαίσια των σκοπεύσεων αυτών, είναι και ή μέριμνα «όπως το Πανεπιστήμιον Ιωαννίνων καταστή φάρος ανά το πανελλήνιον και διεθνώς, ως τούτο ώραματίζοντο οι μεγάλοι Ηπειρώται Εθνικοί Ευεργέται, τιμώμενης ούτω της μνήμης αυτών», όπως αναφέρεται, μεταξύ των άλλων, και στο καταστατικόν της Ήπειρ. Φιλεκπ. Εταιρείας. Πράγματι, πιστεύουμε πως, ολ’ αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αφού υπάρχει, όχι μονάχα η παράδοση κι’ η ακτινοβολία μιας φιλόμουσης Ιστορίας στα Γιάννινα, αλλά και, οι καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για την αναβίωσή της, στην σύγχρονη πραγματικότητα των Ιωαννίνων. Γιατί, με την ανασύνδεση τούτη, που δίνει ή νέα κίνηση της Ηπειρωτικής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, δημιουργείται πλέον έδαφος και ειδικές αφορμήσεις για την αξιοποίηση της παράδοσης και της ιστορίας των Ιωαννίνων και γενικότερα της Ηπείρου.
Κι αυτό, τόσο για τους Ηπειρώτες στην Ελλάδα, όσο και για τους Ηπειρώτες που είναι εγκαταστημένοι σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς και για κάθε άλλον, Έλληνα ή και ξένον ακόμα, που θα εύρισκεν ένα ουσιαστικότερο και πράγματι συγκινητικό περιεχόμενο στις αναζητήσεις του για το πώς να φανεί ωφέλιμος στην κοινωνία. Πάντως, η ίδρυση της Ηπειρωτικής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Ιωαννίνων, που γίνεται σχεδόν μαζί με την Ιστορία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποτελεί ένα ευτύχημα και μια συνέχεια της παράδοσης των Ιωαννίνων.
Τέλος, νομίζουμε πως δεν θα είταν και ανεδαφικό, αν ονειρεύονταν κανείς πώς, όταν προσφέρεται μια παρόμοια ευκαιρία, δεν θα υπάρξουν και δεν θα αναθερμανθούν ακόμα και οι πιο μεγάλες αισιοδοξίες. Γιατί, π.χ., δεν θα είταν δυνατόν, μια συγκινητική χειρονομία να δώσει την ευκαιρία να φανούν νέοι ψιλόμουσοι μεγάλοι ευεργέτες, πού να ιδρύσουν μεγάλα οικοτροφεία ή ολόκληρες σχολές, που να δικαιώνουν τον πλούτο τους και που να τους συνδέσουν, ταυτόχρονα, με τις ανώτερες πατριωτικές και χριστιανικές πράξεις; Νομίζουμε πώς κι’ οι σημερινοί Ηπειρώτες μπορούν να κάμουν πολλά.
Δ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ,
Ηπειρωτική Εστία, τ. 233, Σεπτέμβριος 1971
